Duymaktan yoruldum.. ben mi çok duygusalım yoksa kimse etkilenmiyor mu? Ahh o feryatlar, figanlar.. sedyede yatan hasta. Eli aşağı kaymış sallanıyor, doktor bağırıyor adrenalin! Birileri kalp masajı yapıyor. Baba yere çökmüş birkaç saat önce konuştuğu oğlunu düşünüyor,ölmesini istemiyor.. ağlıyor ağlıyor.. anne sadece bağırıyor. Nedennnn? Neden yavrummm? Seni tavandan asılı mı görecektim..
Bi insan neden canına kıyar? O kadar mı nefret eder yaşamaktan? O kadar mı umut bitmiştir. İpe astığında vücudun nefessiz kalınca hissedeceklerinden hiç mi korkmazsın. Ya rabbimin karşısına intihar ile çıkmaktan.. o soğuk morgu düşünüyorumda, dün gece sıcak yatağında yatarken mi planlıyordu kendini asmayı acaba? Çok korkunçç. Allah affetsin..
nushirevan
Numune hastanesinin reanimasyon bölümünde yatarken, gözlerimi açıp etrafıma baktığımı hatırlıyorum. Yanımda Ömer adında karaciğer nakli yapılmış genç bir adam vardı. Her gün biri gelir "Ömeeeer? Aç gözlerini yavrum. Ömeeer? Hadi burdayım bak" derdi. Yattığım 8 günde hemen her gün bu çağrışla uyanırdım. Bir gün bir çığlıkla uyandım. Yanımdaki kabinde kulaklarından kan gelen, hayatını kaybetmiş Ömer'i gördüm. Gözleri kan çanağı olmuştu. Yüzünü bana çevirdiklerinde anladım. O günü hiç unut(a)madım. Ben hayatımda 1 kere yaşadım bunu. Peki ya sizin gibi sağlık çalışanları? Allah size güç kuvvet, sabr-ı cemil versin.
nurse
Amin, hergün farklı bir çığlık,hergün farklı bir feryat