Yaşanılan durumların haklılığını ve önemini bazen paylaşımlarımızla yitirdiğimizi düşünüyorum.
Bir doktor ve sekreteri öldürüldü. En başta ailesi ve yakınları için sonrasında sağlık camiası için bu kayıplar hepimizi çok üzdü çok öfkelendirdi.
AMA
Yaşanılan bu acıdan geriye kalan kanlı ve saldırganlık içeren fotoğrafları paylaşmak niye? Olayı tüm açıklığıyla paylaşınca acımız,öfkemiz diniyor mu?
Hayır, dinmiyor. Vefat edenlerin ailelerine acı hatıralardan başka bir şey bırakmıyoruz. Belkide bizler bir ay sonra bu duyguları bu kadar yoğun yaşamayacağiz ama çocukları babasının,annesinin ölümünün ardından kalan bu fotoğrafları belkide hiç unutamayacak. Yaşadığı travmadan çıkamayacak
neden bekliyorsun?
bu sözlük, duygu ve düşüncelerini özgürce paylaştığın bir platform, hislerini tercüme eden özgür bilgi kaynağıdır.
katkıda bulunmak istemez misin?