put

Bazı ilkel toplumlarda doğaüstü güç ve etkisi olduğuna inanılan canlı veya cansız nesne, tapıncak, sanem, fetiş

ölen kişiyi yâd etmek, yaptıklarını, iyiliklerini, güzel sözlerini unutmamak amacıyla yapılırken zaman geçtikçe kişiler unutulup sadece maddesel olarak kalmaya devam etmiş birtakım heykel veya benzeri yapılardır. İlkel toplumlarda başlayan maddeye tapınma, farkında olmasalar bile günümüzde hâlâ devam etmekte ve edecek gibi görünmekte.

(bkz:heykel)

Kendisine atfedilen kutsiyetle tapınılan nesne. Sorduğunda "biz bu taşa tapmıyoruz ki, onun temsil ettiği şeye inanıyoruz" derler. Oysa din, zahiri kabul eder. Bir insanın hangi dine mensup olduğu, ibadetinden kılık kıyafetine kadar her şeyiyle kendini belli eder. Bu yüzden iman "kalp ile tasdik"tir ama buna ek olarak "dil ile ikrar"a da gerek duyar. Yani siz bir lahit mezarın karşısında saygı duruşunda bulunup, maneviyatına methiyeler düzdüğünüzde zahiren putperest olmuşsunuz demektir. Sorsan onlar da tıpkı putperestler gibi, "biz mezardaki ölüye tapmıyoruz ki, onun manevi değerlerini önemsiyoruz" derler. Putun en önemli özelliği de tapınan kişinin kendisini ona adamasıdır. Bu yüzden büyükler "hayatta en çok sevdiğin şey senin putundur" derler.