ağlamak isteyip ağlayamamak

Göz pınarlarım kurumuş da yağmur bekliyor sanki ama yok, yağmıyor. Suları çekilmiş baraj gibi hissettiriyor bu durum. Tam ağlayacağım dediğim anda gidiveriyor gözyaşları.

7/24 şok durumları hariç her daim ağlayan biri olarak,Allah yardımcınız olsun diyorum.

(bkz:o ben oluyorum işte)
tam tersi olarak ağlamak istemeyip te tam tersi ağlama durumları da gerçekleşmiyor. Bir ara lakabım 'mermer' idi, olmayacak şeylerde dahi gözümden yaş gelmez.
sanırım gençliğimde çok ağlattılar daha da ağlamam! diyorum.

Anlatatmak isteyip anlatamadığı çok şey vardır. Herkesin yerine de ağlamak ister o insan çünkü herkesin yerine ağlasa ancak kalbi durulur gibi gelir çoğu zaman. Gizli saklı yerlerde ağlar. Kimseyi kırmak istemez, kimse üzüldüğünü bilsin istemez ya da kimsenin zaten takmayacağının farkında olduğu için insanların ağızlarına söz vermez. Normalde inanılmaz neşelidir bu insanlar ama gerçekten gözlerine bakarsanız, hissederek... işte orda bir şeyler göreceksiniz. Bir yangın, bir feryat. Sıkıca sarılıp, beraber ağlamak gerekir böyle insanlarla.

(bkz:erkekler ağlar mı) sorusuna niye biz insan değil miyiz ? Diye soruyla karşılık veresim geldi.
Evet arafta kaldığım durumlar mevcut toplum içerisinde hele ki bir de erkekse zor bir durum...

Geceleri; kafayı yastığa koyuveriyorsun battaniye, yorgan vs üzerindekini kafana kadar çekiyorsun sonrasında koyuver gitsin göz yaşlarını... Hee yok ben beceremiyorum yapamam diyorsan şayet, hemen 1 kilo soğan doğra tüm isteklerin yerine gelir.

Kendimi bildim bileli bu durum içerisindeyim. Şu an yapabilsem deli gibi ağlardım sonra belki uyurdum. Fakat tek yapabildiğim içime atıp atıp sinirlenmek, uykumdan olmak, strese girmek ve son olarak en olmadık yerde patlamak. İnsanlar acımasız sözlük. Düşüncesiz, bencil, kaba, itici. Sanırım ben gerçekten yoruldum.