27 mart dünya tiyatrolar günü

Herkes dünya üzerinde bir rol üstlenmiş; anne baba, abi kardeş, dost v.s. bunların hepsi birer sanatçı ve bu role sahip tüm insanlığın günü kutlu mutlu olsun diyorum.

Sanatsız kalmış bir toplumun hayat damarlarından biri kopmuş demektir. Sanat varsa hayat var.

Dünya Tiyatrolar Günü kutlu olsun

ülkemizde yine sadece sol cenahın sahipleneceği gündür. neden? çünkü caanım memleketimde sanatın sahipleri; türk'lerden çıkmaz, çıkamaz, çıkartmazlar yani. şöyle bi düşünün.. bugün tiyatro dediğinizde aklınıza hangi ekol gelirse gelsin, onlar ve takipçilerinin soyu bizden değildir. bugün kime sorsanız "annemler selanik göçmeni" veya "dedemgil rumcayı iyi bilirmiş" gibi laflar duyarsınız. şuraya kökü dışarıda sanatçıların listesini yapsam ağzınız açık kalır. sistem öyle bir kurulmuş ki, sanatın daima eleştirel ve özgür bir alan olacağı, dolayısıyla müslüman-türk'lerin din ve kültürlerinin sınırlarının bu alana sığmayacağı öngörülmüş. neden? çünkü müslüman bir türk için sahnede karısının başkası ile öpüşmesi dna kodlarına aykırıdır. veya oyun için bile olsa yalandan "vallahi billahi"yi içi rahat rahat söyleyemez. bu yüzden mide genişliğinin çapı, sahne tozu yutmasına engel olur. sistem böyle olunca nerede sabetayist, ermeni, rum varsa tiyatronun asli sahipleri olmuş memleketimde. en bizden olanının bile, sunnilere nazaran daha az muhafazakar olan alevilerden seçilmesi şiar oluvermiş. aklınıza gelen 10 isimden 9'unun orijini maalesef budur

Görünce içimin yandığı başlık. En iyi öğrenme yöntemlerinden biri olan tiyatro, her daim, her yaş seviyesi için canlı tutulmalıdır.. Sanat ile kalınız...